کامپیوتر

با استفاده از کلمات

         signed unsigned short long

می توانید انواع جدیدی ایجاد کنید

long بازه مقادیر را بزرگتر می کند و unsigned با در نظر نگرفتن مقادیر

منفی بازه مقادیر را دو برابر می کند.قبل از استفاده از این پیشوندها باید کمی

فکر کرد تا عبارات بی مورد یا خطا ساز بکار نرود مثلا

signed int  بی مورد است چون با توجه به جدول بالا همان int است

یا long char بی معناست زیرا کاراکتری با کد بزرگتر از 255 نداریم

نکته :

بازه ی مقدار char عددی اعلام شده زیرا فقط عدد است که در حافظه ذخیره

می شود واین برنامه است که این اعداد را به صورت کاراکتر نمایش میدهد

همجنین نوع unsigned char  مقادیر 0 تا 255 را که همان کد های کاراکتر

ها میباشد را ذخیره می کند از نظر کار با کاراکترها دو نوع مذکور تفاوتی

ندارند اما اگر بخواهیم با کد کاراکترها کارکنیم اهمیت محاسباتی می یابد.

اعلان متغیر ها

; نام متغیر  نوع داده ای

int a;

long int b,c;

char d;

در C++ متغییر ها مقدار اولیه ندارند یعنی محتویات متغیر های تعریف شده

در بالا بلافاصله بعد ازتعریف هر چیزی میتواند باشد در حالی که پاسکال

خودش بلا فاصله بعد از تعریف متغییر به همه آنها مقدار اولیه ی صفر می دهد

توجه کنید که مقدار اولیه ی صفر برای متغییر کاراکتری یعنی کاراکتی با کد

صفر و منظور کاراکتری که نمایانگر صفر عددی است وکد آن 48 است نیست

منظور یک بایت حافظه است که هر 8 بیت آن صفر شده به این کاراکتر با کد

صفر NULL می گویند.

برای مقدار اولیه دادن به متغیر ها می توانید به صورت زیر عمل کنید

int a=0;

long int b=0,c=135;

char d=’A’,e=65;

برای مقدار دهی به متغییر های کاراکتری یا باید کاراکتر مد نظر را بین’’

قرار بدید یا مستقیما کد کاراکتر را به متغییر انتساب بدید.

در مورد رشته ها هم فعلا فقط یه اشاره می کنم که آرایه ای از کاراکترهاست

مثل پاسکال اما در پاسکال طول رشته در خانه ی صفر آرایه ذخیره میشد

C++ برای تعیین طول رشته انتهای رشته را با کاراکتر NULL می بنده

و تعیین میکند.